همسفر

خودم از قبيله عشقم ، نگاهم از آب پاك كوه ، دستانم به گرمى خورشيد . آيا كسى هست ياريم كند ؟ كسى هست گوشه چشمى نگاهم كند ؟ درد دلم را كسى ميشنود ؟ تو كه مى آيى و ميخوانى و نظرى از روى دلسوزى ميگذارى و ميروى ! دل گيرم از چشمان خسته روزگارم ، تو كه آمدى ياريم كن كه جا نمانم از قافله ام ، دلسوز باش و نظر به اجبار نده ، قلبم فدايتان .

|

امتیاز مطلب : 3

|

تعداد امتیازدهندگان : 1

|

مجموع امتیاز : 1